Avontuur in een kauwgomballenballon

Droom jij ook van een vlucht met de Think Pink luchtballon? Dorine ging met een bang hartje naar haar eerste vlucht, maar kwam dolenthousiast terug!

Om 5 uur gaat de wekker. Ik heb niet veel geslapen: allerlei taferelen spookten deze nacht door mijn hoofd. Ik moet me sterk houden, zo'n kans krijg je niet vaak, tijd om me over mijn angsten heen te zetten en met volle moed voor dit avontuur te gaan.

Op de baan komt de zon net boven de huizen piepen, de wereld krijgt weer wat kleur. Het is overal muisstil en de wind is ook thuis gebleven. Ondanks het perfect vliegweer ben ik nog steeds ontzettend nerveus. De zweetuitbarstingen, hartkloppingen en bibberende knieën wisselen elkaar af terwijl ik richting Kortrijk rij.

Gelukkig kan onze Think Pink-ballonvaarder Stijn Vercauteren mij geruststellen met veel uitleg op al mijn (angstige) vragen. Een fijn en heel bekwaam persoon, op elk gebied. Al gauw word ik weer de kalmte zelve en kan ik genieten van “the rise of the pink balloon”.

Terwijl de ballon langzaamaan gevuld wordt met hete lucht, hebben mijn medereizigers en ik alle tijd om veel foto’s te trekken. Het is echt heel spectaculair om te zien hoe de ballon steeds voller en voller wordt en uiteindelijk rechtveert. Als een knalroze reus komt de ballon omhoog, klaar om ons een ritje van ons leven te bezorgen.

Na wat korte richtlijnen verlost Stijn ons met de woorden: instappen aub! Mijn hart slaat nog een paar keer over bij het geluid van die enorme vlam boven ons hoofd. Stilletjes gaan we omhoog, meter per meter. We varen als een reis naar het onbekende, een vreemde en stille wereld. Die stilte hoog in de lucht is ongekend. Iedereen ligt nog te slapen of zit rustig aan de ontbijttafel. Af en toe hoor je een hond blaffen die minder blij is met ons bezoek, de grazende koeien wensen ons wel een goedemorgen toe. Dichter bij de hemel kan ik niet komen, hemels!

In deze enorme, ronde, onmetelijke ballon voel ik me als klein mensje heel veilig. Stijn vaart al de beste en mijn angst is weg, de kriebels in mijn buik zijn dat niet. Het is zo mooi van daarboven, alles is ook zo klein, het lijkt net een speeltapijt voor kleine kinderen.

Rond 8 uur komt het landschap hier en daar tot leven. Een geschrokken man komt even kijken welk geluid hem uit zijn slaapmodus haalde. Dat was uiteraard onze Think Pink-ballon! Na een uurtje varen zoekt Stijn een plekje om ons zachtjes en netjes weer op de grond te zetten. Met vakmanschap en precisie zet hij ons terug veilig met de voetjes op de grond. Applaus! Ik ben al vergeten dat ik zo bang was geweest. Ik vind het jammer dat het al gedaan is en wil nog een keer meevaren!

We bundelen onze krachten en rollen in geen tijd onze roze kauwgomballenballon als een K-Way'tje (regenjasje in een zakje) terug in zijn verpakking. Ik doe dit zeker nog een keer, met vrienden of familie en wie weet eens op een avond. De ondergaande zon moet ook geweldig zijn. Ik kan niet wachten om mijn ervaring aan iedereen te vertellen. Bedankt Think Pink om mij deze ervaring rijker te maken, ik blijf ze koesteren!

Dorine